نمادها و شخصیت های «پریماورا» اثر بوتیچلی

در سال 1480 در شهر فلورانس هنرمند خوش ذوق و عاشق پیشه ایتالیایی به سفارش خانواده قدرتمند مدیچی اثر بینظیری خلق کرد که هنوز هم بحث پیرامون آن داغ است.بهار یا پریماورا بدون شک بعد از تولد ونوس مهمترین کار بوتیچلی است.

این بهار است.پیرامون این تابلو مطالب بسیاری گفته شده که به اختصار به آنها اشاره میکنیم.

ونوس یا الهه عشق در مرکز تابلو کمی عقبتر از بقیه ایستاده است.بالای سر او فرزندش با تیر کمان خود در حال پرواز است و قلب زیبارویان را نشانه میگیرد.دختران زیبایی که با ظرافت به صورت دایره ای میرقصند.باغ زیبای رب النوع عشق توسط هرمس یا مرکوری که در سمت چپ تابلو و بی توجه به شور زندگی اطرافش ایستاده است محافظت میشود.او که یک کلاهخود و شمشیر دارد به ابرها و نشانه ای از عصایی که دو مار به دور آن پیچیده اند و نماد صلح و علم پزشکی است اشاره میکند.و با نگاه بیخیال خود گویی میگوید که مرگ به فصل ها اهمیتی نمیدهد.نقاش در اینجا به جای مارها از اژدها استفاده کرده است.

در سمت راست الهه باد یا زفیروس به دنبال کلوریس یا حوری زمین است و با باد گرم خودش او را باردار میکند و با تنفس کلوریس از دهان او گلها ی بهار بیرون میریزد

کلوریس به سمت زن سمت چپ خود میرود …کسی که فلورا یا خدای بهار نام دارد و فلورا در حال پخش کردن گلهایی است که از دهان کلوریس به دامن او ریخته شده است میباشد.عده ای از منتفدان اعتقاد دارند که کلوریس و فلورا هر دو یک نفر هستند.

به طور کلی حرکت و موسیقی تابلو کاملا محسوس است.حرکت از سمت چپ به راست است که خود نشان دهنده نماد زنانگی قوی در تابلو است که البته به یک مرد ختم شده.

تابلو با خدایان آغاز و با خدایان پایان میابد.فلورا جارچی بهار فصل مورد علاقه ونوس عاشق است.ونوسی که با سینه هایی بزرگ و شکم برآمده حالتی مادرانه و باردار دارد.کوپید یا پسرک ونوس تیر آتشین خود زا به سمت دخترک رقاص وسطی که محو تماشای هرمس شده است نشانه گرفته و این حالت آهنگین تابلو موسیقایی و هارمونی خاصی به آن بخشیده است.

لباس شخصیت ها نیز بسیار جالب است.ونوس با پوششی متوسط با ردایی قرمز رنگ به همان رنگی که هرمس پوشیده است القا کننده عشق است.پوشش نیمه برهنه حوری زمینی که گویی پس از عشق بازی با باد به فلورا با آن پوشش محجوبانه با پوششی از گلها و سبزه ها تبدیل میشودو چهره شادش بسیارجلب توجه میکند.حلقه گل بر گردن و تاج گل نیز نماد پاکدامنی اوست.

و دخترکان رقاص نیمه برهنه که آتش عشق را شعله ور میکنند.بیخود نیست که منتفدان اعتقاد دارند که این تابلو نشان دهنده شورزایش در طبیعت و انسان است.

این تابلو تا سال 1743 در خانه مدیچی ها مخفی ماند و پس از مرگ دیانتی به معرض دید عموم گذاشته شد.