به خوبی به یاد دارم که که در بعضی از نوشته های خودم به صورت پراکنده گفته بودم که ممکن مینیاتور ایرانی احتمالا به خاطر «شرایط نامناسب برای هنر» به وجود آمده است به این معنی که ممنوعیت ترسیم تصاویر نقاشی در دوران بعد از اسلام هنرمندان را به سمت ترسیم تصاویر دو بعدی سوق داده است مثلا در این یادداشت،اما با دیدن تصویر زیر به اشتباه خود پی بردم و فهمیدم که مینیاتور ایرانی می بایست به دوران پیش از اسلام بازگردد.

مینیاتور روی دیوار غار مربوط به دوره اشکانی (وبلاگ فوسکا)

این نقاشی صحنه ای از دو حیوان را نشان می دهد و احتمالا نشان دهنده منظره ی شکار است. هر دو حیوان اندامی شبیه به اسب اما صورت یکی از آنها شبیه شیردال ، حیوان افسانه ای ایران است.

آنچه در تصویر جلب توجه می کند خطوط قدرتمند اندام و انحنای کامل آنها و نیز سایه پردازی دقیق آنها است. با توجه به اینکه این نقاشی بر روی سنگ ترسیم شده است اهمیت این موصوع بیشتر روشن می شود.  از زمان حضور  اسلام  در ایران تا حدود قرن 13 میلادی تقریبا هیچ اثر نقاشی در ایران یافت نشده است و بعد از سقوط بغداد مینیاتور ایرانی کم کم خود را به نمایش گذاشته است به همین دلیل  گاهی  تصور می شود که این سبک نقاشی در این دوران به وجود آمده است اما می بینیم که فرضی غلط است.

اگر با کمی دقت به تصویر نگاه کنید خطوط محوی از ترسیم درخت نیز در سمت راست بالای تصویر می بینید.  گفتنی است که این اثر در شمال فرات قرار دارد.